integratie

In 1999 kwamen wij in Amersfoort ’t Gein wonen. Een doorzonwoning. Een nieuwbouwwijk van 10 jaar oud.  Een huis waar we nooit hadden willen wonen. Allemaal dezelfde soort woningen. Allemaal soortgelijke gezinnen. Maar met kleine kinderen wel ideaal.  Wij pasten er prima tussen met onze kroost van 7 en 4 jaar oud. Nu nog integreren, want in Amersfoort kenden we helemaal niemand, ik werkte er net.  We besloten een openingsfeest te geven voor onze familie, vrienden en kennissen uit Brabant, Amsterdam, Hilversum en Amersfoort. Op een paar collega’s na zou het Amersfoortse aandeel blijven steken. We besloten de bewoners van een twaalftal woningen uit te nodigen die in de buurt stonden (overburen, naaste buren, achterburen) Het werd een bijzondere gebeurtenis; deze buren hadden we tot dan toe nog nooit gezien.
Vanaf een uur of negen was het stampvol. Waar kwam iedereen  vandaan? Zelfs de afdeling Brabant was in grote getale vertegenwoordigd. De mensen uit Verweggistan moesten nog rijden, dus  vanaf een uur of half één  was de club mensen gereduceerd tot een twintigtal buren, die zich aan het begin van de avond hadden voorgesteld.
Het werd een bijzondere avond “Weet jij nog wie wie is en wie met wie en waar woont?”,  fluisterden Lydia en ik tegen elkaar. Dit wees zich vanzelf. De laatste gasten voelden zich erg op hun gemak en hebben we rond 5.00 uur buiten gezet. We konden niet vermoeden dat dit het begin werd van een prachtige vriendschap. Veel lief en leed hebben we de afgelopen jaren gedeeld en hopen we nog jaren te blijven doen.
Van deze acties hebben we nooit spijt gehad.
Amersfoort geslaagd. Vriendschap geslaagd. Integratie geslaagd!